ຊີວິດຂ້ອຍ ເກີດຂຶ້ນໄດ້........................ຈົນໃຫຍ່ມາເຖິງປານນີ້
ຍ້ອນພໍ່ແມ່ໄດ້ພຽນຮັກ...........................ຄ່ອຍຖະໜອມຊອມລ້ຽງ
ນັບແຕ່ເນົາໃນທ້ອງ..............................ຈົນເກີດມາເປັນເດັກອ່ອນ
ຄວາມອາທອນພໍ່ແມ່ໃຫ້........................ຈົນໃຫຍ່ກ້າເພິ່ນອາທອນ
ນັບແຕ່ເກີດຂຶ້ນໄດ້.................................ຈົນຮູ້ຮ່ອມຄວາມຄົນ
ບໍ່ເຄີຍເຫັນເທບບັນດົນ...........................ຊ່ວຍຊູຈັກດີ້
ມີແຕ່ສອງຈອມໄທ້.................................ປິຕຸລາມາຕາຊ່ວຍ
ເຖິງຄາວຊວຍເດືອດຮ້ອນ.......................ຫຼືຍາມໂຊກພໍ່ແມ່ຊູ
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮູ້.......................................ພໍ່ແມ່ຄືພຣະພົມ ຂອງຮຽມແລ້ວ
ຍາມສຸກສົມອາຣົມໝາຍ..........................ພໍ່ແມ່ຮຽມກໍຊົມຍ້ອງ
ຍາມທຸກອຸກອົກຮ້ອນ..............................ເພິ່ນອາທອນແທນໃຫ້ຫາຍເຫືອດ
ຍາມຕ້ອງການຢາກໄດ້............................ເດືອນດາວພຸ້ນເພິ່ນຈຶ່ງຍອມ
ຊິຂໍເລົ່າພາກພື້ນ......................................ຄຸນພໍ່ແມ່ປິຕາຮຽມເດີ
ເອົາແຕ່ພຽງພໍເຫັນ...................................ຮູ້ຄວາມຄາວນ້ອຍ
ຈົນວ່າຊີວິດຂ້ອຍ.....................................ໄດ້ແຕ່ງງານມີລູກອ່ອນ
ຈະຢ້ອນເລົ່າໃຫ້ຮູ້....................................ເຫັນເລື່ອງຄ່າຄຸນ
ສະໄໝຮຽມອ່ອນນ້ອຍ..............................ພໍ່ແມ່ນພຽນຮັກ
ບໍ່ເຄີຍໄລວາງຕັກ.....................................ອ້ອມກອດແຂນຂວາຊ້າຍ
ຍາມກິນເພິ່ນພຽນປ້ອນ..............................ຍາມນອນພໍ່ແມ່ກ່ອມ
ຍາມຖ່າຍເພິ່ນເບັ່ງໃຫ້................................ທັງເຊັດກົ້ນໃຫ້ກ້ຽງດີ
ຍາມຂ້ອຍຮ້ອງຮໍ່າໃຫ້................................ພໍ່ແມ່ອ່ອຍທັງອອຍ
ຍາມສຸກສົມອາຣົມໝາຍ.............................ເພິ່ນສະບາຍໃຈດ້ວຍ
ຍາມຍ່າງຍົກຍາກເຍື້ອນ.............................ເພິ່ນກໍແອບສອນເດີນ
ຍາມຈາຄວາມຄໍາຄົນ.................................ເພີ່ນກໍສອນຈານຕ້ານ
ໃຫຍ່ຂຶ້ນມາເດິນໄດ້....................................ໄປໂຮງຮຽນເພິ່ນກໍສົ່ງ
ຂອງກິນຂອງເຄື່ອງໃຊ້................................ບໍ່ມີຮ້ອນເຫືອດຫາຍ
ໃຫຍ່ພໍເດີນເອງໄປໄດ້.................................ວ່າແຕ່ເຮົາຕ້ອງການ
ລົດລານພາຫະນະ.......................................ດີດັງກໍຫາໃຫ້
ຄວາມສຸກສົມອາຣົມແມ້ງ...............................ບໍ່ເຄີຍຄອງຈາກເທບທ່ານ
ເທວະດາຢູ່ຟາກຟ້າ......................................ບໍ່ເຄີຍໃຫ້ສິ່ງໃດ
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຢາກໄດ້.........................................ພໍ່ແມ່ຫາໃຫ້ໝົດ
ຄຸນພໍແມ່ຮຽມເໜືອກວ່າໃຜ.............................ເທບພະດາບໍ່ມີເທົ້າ
ຂ້ອຍໃຫຍ່ມາເຖິງພຽງນີ້..................................ຮຽນສູງມີອາຊີບ
ກໍເພາະສອງແຈ່ມເຈົ້າ.....................................ສັນສ້າງເພື່ອເຮົາ
ສະນັ້ນ ຄົນທ່ານຈຶ່ງເໜືອເກດເກົ້າ....................ຟາກຟ້າຮ່ວມມະຫາສະໝຸດ
ແຜ່ນດິນໜາພຽງໃດ........................................ກໍບໍ່ປຸນປານໄດ້
ຂ້ອຍຈຶ່ງຍໍມືນ້ອມ.............................................ບູຊາຄຸນພໍ່ແມ່
ທັງຣັຕະນານາດແກ້ວ.......................................ທີ່ສອນຊີ້ໃຫ້ຮູ້ຄວາມ
ລວມຄຸນພໍ່ແມ່ພ້ອມ...........................................ພຣະພຸດທັມທັງສົງ
ຂໍແກ່ຄຸນທັງສາມ..............................................ຈົ່ງຢູ່ຍົງຄົງໝັ້ນ
ຮຽມຈະທໍາດີໄດ້................................................ບູຊາພໍ່ແມ່
ພຸດສາສນາທີ່ກໍ່ສ້າງ..........................................ໃຫ້ຮຽມຮູ້ຄ່າຄົນ
ສິ່ງໃດໃນໂລກນີ້................................................ຈະຍາກຍິ່ງພຽງໃດ
ຮຽມຈະທໍາບໍ່ວາງ..............................................ເພື່ອຕອບແທນຄຸນເຈົ້າ ແທ້ນາ
ຍ້ອນພໍ່ແມ່ໄດ້ພຽນຮັກ...........................ຄ່ອຍຖະໜອມຊອມລ້ຽງ
ນັບແຕ່ເນົາໃນທ້ອງ..............................ຈົນເກີດມາເປັນເດັກອ່ອນ
ຄວາມອາທອນພໍ່ແມ່ໃຫ້........................ຈົນໃຫຍ່ກ້າເພິ່ນອາທອນ
ນັບແຕ່ເກີດຂຶ້ນໄດ້.................................ຈົນຮູ້ຮ່ອມຄວາມຄົນ
ບໍ່ເຄີຍເຫັນເທບບັນດົນ...........................ຊ່ວຍຊູຈັກດີ້
ມີແຕ່ສອງຈອມໄທ້.................................ປິຕຸລາມາຕາຊ່ວຍ
ເຖິງຄາວຊວຍເດືອດຮ້ອນ.......................ຫຼືຍາມໂຊກພໍ່ແມ່ຊູ
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮູ້.......................................ພໍ່ແມ່ຄືພຣະພົມ ຂອງຮຽມແລ້ວ
ຍາມສຸກສົມອາຣົມໝາຍ..........................ພໍ່ແມ່ຮຽມກໍຊົມຍ້ອງ
ຍາມທຸກອຸກອົກຮ້ອນ..............................ເພິ່ນອາທອນແທນໃຫ້ຫາຍເຫືອດ
ຍາມຕ້ອງການຢາກໄດ້............................ເດືອນດາວພຸ້ນເພິ່ນຈຶ່ງຍອມ
ຊິຂໍເລົ່າພາກພື້ນ......................................ຄຸນພໍ່ແມ່ປິຕາຮຽມເດີ
ເອົາແຕ່ພຽງພໍເຫັນ...................................ຮູ້ຄວາມຄາວນ້ອຍ
ຈົນວ່າຊີວິດຂ້ອຍ.....................................ໄດ້ແຕ່ງງານມີລູກອ່ອນ
ຈະຢ້ອນເລົ່າໃຫ້ຮູ້....................................ເຫັນເລື່ອງຄ່າຄຸນ
ສະໄໝຮຽມອ່ອນນ້ອຍ..............................ພໍ່ແມ່ນພຽນຮັກ
ບໍ່ເຄີຍໄລວາງຕັກ.....................................ອ້ອມກອດແຂນຂວາຊ້າຍ
ຍາມກິນເພິ່ນພຽນປ້ອນ..............................ຍາມນອນພໍ່ແມ່ກ່ອມ
ຍາມຖ່າຍເພິ່ນເບັ່ງໃຫ້................................ທັງເຊັດກົ້ນໃຫ້ກ້ຽງດີ
ຍາມຂ້ອຍຮ້ອງຮໍ່າໃຫ້................................ພໍ່ແມ່ອ່ອຍທັງອອຍ
ຍາມສຸກສົມອາຣົມໝາຍ.............................ເພິ່ນສະບາຍໃຈດ້ວຍ
ຍາມຍ່າງຍົກຍາກເຍື້ອນ.............................ເພິ່ນກໍແອບສອນເດີນ
ຍາມຈາຄວາມຄໍາຄົນ.................................ເພີ່ນກໍສອນຈານຕ້ານ
ໃຫຍ່ຂຶ້ນມາເດິນໄດ້....................................ໄປໂຮງຮຽນເພິ່ນກໍສົ່ງ
ຂອງກິນຂອງເຄື່ອງໃຊ້................................ບໍ່ມີຮ້ອນເຫືອດຫາຍ
ໃຫຍ່ພໍເດີນເອງໄປໄດ້.................................ວ່າແຕ່ເຮົາຕ້ອງການ
ລົດລານພາຫະນະ.......................................ດີດັງກໍຫາໃຫ້
ຄວາມສຸກສົມອາຣົມແມ້ງ...............................ບໍ່ເຄີຍຄອງຈາກເທບທ່ານ
ເທວະດາຢູ່ຟາກຟ້າ......................................ບໍ່ເຄີຍໃຫ້ສິ່ງໃດ
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຢາກໄດ້.........................................ພໍ່ແມ່ຫາໃຫ້ໝົດ
ຄຸນພໍແມ່ຮຽມເໜືອກວ່າໃຜ.............................ເທບພະດາບໍ່ມີເທົ້າ
ຂ້ອຍໃຫຍ່ມາເຖິງພຽງນີ້..................................ຮຽນສູງມີອາຊີບ
ກໍເພາະສອງແຈ່ມເຈົ້າ.....................................ສັນສ້າງເພື່ອເຮົາ
ສະນັ້ນ ຄົນທ່ານຈຶ່ງເໜືອເກດເກົ້າ....................ຟາກຟ້າຮ່ວມມະຫາສະໝຸດ
ແຜ່ນດິນໜາພຽງໃດ........................................ກໍບໍ່ປຸນປານໄດ້
ຂ້ອຍຈຶ່ງຍໍມືນ້ອມ.............................................ບູຊາຄຸນພໍ່ແມ່
ທັງຣັຕະນານາດແກ້ວ.......................................ທີ່ສອນຊີ້ໃຫ້ຮູ້ຄວາມ
ລວມຄຸນພໍ່ແມ່ພ້ອມ...........................................ພຣະພຸດທັມທັງສົງ
ຂໍແກ່ຄຸນທັງສາມ..............................................ຈົ່ງຢູ່ຍົງຄົງໝັ້ນ
ຮຽມຈະທໍາດີໄດ້................................................ບູຊາພໍ່ແມ່
ພຸດສາສນາທີ່ກໍ່ສ້າງ..........................................ໃຫ້ຮຽມຮູ້ຄ່າຄົນ
ສິ່ງໃດໃນໂລກນີ້................................................ຈະຍາກຍິ່ງພຽງໃດ
ຮຽມຈະທໍາບໍ່ວາງ..............................................ເພື່ອຕອບແທນຄຸນເຈົ້າ ແທ້ນາ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น