14/6/55

ຍາມອັດສະດົງ

ກອນ­ແບບ­ນີ້ ຮີດ­ທີ່­ສຸດ­ກ່ອນ­ປົດ­ປ່ອຍ ຢາກ­ແຕ່ງ­ແບບ­ນີ້ມານານ­ແລ້ວ ອ່ານ­ແລ້ວ­ຄ່ອງ­ສາມາດ­ຈື່­ໄວ

- ອັສ­ດົງ­ລົງ­ຄ້ອຍ ຄອຍ­ຄົນ­ທີ່­ຈອນ­ຈາກ
ພັດ­ພາກ­ບ້ານເກີດ­ກໍ້າ ໜີ­ໄປ­ຊົ້ນ­ຕ່າງ­ແດນ
ສຸດ­ທີ່ອຸກ­ອັ່ງ­ແຄ້ນ ­ແສນ­ຫວ່າງ­ພະ­ອວນນາງ
ຈັກ­ວ່າ­ໄປທາງ­ໃດ ບໍ່­ຂ່າວມາ­ໃຫ້­ຄອງ­ຖ້າ

ມອງເຫັນເມ­ຄາເຂົ້າ ບັງ­ແສງ­ສຸຣິເຍດ
­ໃກ້­ຄໍ່າມອງ­ທົ່ງກ­ວ້າງ ຄວາຍ­ບັກ­ຕູ້­ຫງ່ວມເຫງົາ
ວິ­ຫົກເຫີນ­ບິນເຂົ້າ ຊອກ­ບ່ອນເຮືອນ­ຮັງ
ງົວ­ຄວາຍ­ຄືນ­ແລ່ງເດີມ ຕາມ­ມັນເຄີຍ­ແທ້

­ແຕ່ວ່ານວນນາງ­ນ້ອງ ບໍ່ເຫັນ­ຫວນ­ກັບ­ຕ່າວ
ເມືອງ­ລາວ­ດິນເກີດ­ກໍ້າ ບໍ່ເຫັນ­ນ້ອງ­ຫ່ວງ­ໃຍ
­ໃຈກະ­ສັນ­ຈວບ­ນ້ອງ ຍາມເມື່ອ­ອັດ­ສະ­ດົງ
ຂໍ­ໃຫ້ນວນ­ອາ­ນົງ­ກັບ ຕ່າວມາ­ຢ່າເມີນ­ມ້າງ

ຄືນມາຄອງ­ຄຽງ­ສ້າງ ເມືອງ­ລາວ­ໃຫ້ມັນ­ຮຸ່ງ
ມາ­ປັບ­ປຸງ­ປົວ­ແປງ­ຢ້າວ ­ໃຫ້­ລາວ­ກ້າວ­ຍຸກ­ສະ­­ໄໝ
ອັດ­ສະ­ດົງ­ລົງ­ໃຕ້ ສຸຣີອ່ວຍ­ຮວຍ­ຝົນ
ດິນ­ແດນ­ລາວ­ຍັງ­ອຸດົມ ­ໃຫ້­ຕ່າວ­ຄືນ­ໄວ­ຟ້າວ
(ຈົບ­ທໍ່ນີ້ ຄົນ­ຊິ­ຕິວ່າ­ແຕ່ງກອນ­ຮັກ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น